Φεβρουάριος 2017
Η θύελλα στο δρόμο μας
Εμείς οι ιθαγενείς ζαπατιστικοί λαοί, μετράμε πολλούς αιώνες θύελλας και πολέμου. Έφτασαν στη γη μας με το παραμύθι του πολιτισμού και της θρησκείας του κυρίαρχου. Εκείνη την εποχή, το ξίφος και ο σταυρός αφαίμαξαν τους ανθρώπους μας.
Με το πέρασμα του χρόνου, το ξίφος εκσυγχρονίστηκε και ο σταυρός εκθρονίστηκε από τη θρησκεία του κεφαλαίου, το οποίο συνέχισε να ζητά το αίμα μας ως προσφορά στο νέο θεό: το χρήμα.
Αντισταθήκαμε, πάντα αντιστεκόμασταν. Οι εξεγέρσεις μας παραγκωνίστηκαν από τη διαμάχη των διαφόρων δυνάμεων για την Εξουσία. Και οι μεν και οι δε, πάντα από τα πάνω, ζητούσαν από μας να αγωνιζόμαστε και να πεθαίνουμε υπηρετώντας τους, απαιτούσαν από μας υπακοή και υποταγή με το πρόσχημα ότι θα μας απελευθέρωναν. Κι αυτές έρχονταν και έρχονται να εξουσιάσουν, με τον ίδιο τρόπο που έκαναν και οι προηγούμενες, εναντίον των οποίων έλεγαν και λένε πως αγωνίζονται. Υπήρξαν και θα υπάρξουν, έτσι, υποτιθέμενες ανεξαρτησίες και ψεύτικες επαναστάσεις. Από τότε, οι από πάνω, εναλλάσσονταν και εναλλάσσονται στην κακή κυβέρνηση, ή φιλοδοξούν να το κάνουν. Σε όλα τα ημερολόγια, παλιά και σύγχρονα, η πρότασή τους εξακολουθεί να είναι η ίδια: εμείς να βάζουμε το αίμα κι εκείνοι να διοικούν ή να προσποιούνται πως διοικούν.
Και τότε και τώρα, ξεχνούν ότι εμείς δεν ξεχνάμε.
Και η γυναίκα πάντα από κάτω, και χθες και σήμερα. Ακόμα και στο συλλογικό που ήμασταν και είμαστε.
Αλλά τα ημερολόγια δεν έφεραν μόνο πόνο και θάνατο στους λαούς μας. Με την επέκταση της κυριαρχίας της, η Εξουσία δημιούργησε νέους αδελφούς και αδελφές στη δυστυχία. Είδαμε τότε τον εργάτη και τον αγρότη να γίνονται ένα με το δικό μας πόνο, και να βρίσκονται κάτω από τους τέσσερις τροχούς της φονικής άμαξας του Κεφαλαίου.
Όσο η Εξουσία εξελισσόταν στο διάβα της μέσα στο χρόνο, τόσο μεγάλωνε το από κάτω, διευρύνοντας τη βάση πάνω στην οποία η Εξουσία υπάρχει ως Εξουσία. Είδαμε τότε να προστίθενται, δάσκαλοι, φοιτητές, χειροτέχνες, μικρέμποροι, επαγγελματίες και άλλοι με διαφορετικά ονόματα αλλά πανομοιότυπα βάσανα.
Δεν ήταν αρκετό. Η Εξουσία είναι ένας χώρος που αποκλείει, κάνει διακρίσεις, επιλέγει. Το διαφορετικό, λοιπόν, διώχθηκε ανοιχτά. Το χρώμα, η φυλή, η θρησκεία, η σεξουαλική προτίμηση, εκτοπίστηκαν από τη Γη της Επαγγελίας, σε μια κόλαση που έγινε η μόνιμη κατοικία τους.
Ακολούθησαν οι νέοι, τα παιδιά, οι ηλικιωμένοι. Η Εξουσία μετέτρεψε έτσι τα ημερολόγια σε ευκαιρία για διώξεις. Όλοι οι από κάτω είναι ένοχοι: γιατί είναι γυναίκες, παιδιά, νέοι, ενήλικες, ηλικιωμένοι, γιατί είναι άνθρωποι.
Αλλά, όσο διευρυνόταν το φάσμα της εκμετάλλευσης, της λεηλασίας, της καταστολής και των διακρίσεων από την Εξουσία, τόσο εξαπλώνονταν οι αντιστάσεις … και οι εξεγέρσεις.
Είδαμε τότε, και συνεχίζουμε να βλέπουμε, πολλές, πολλούς, πολλούες να σηκώνουν το βλέμμα. Διαφορετικούς μεταξύ τους αλλά όμοιους στην οργή και την ανυποταξία.
Η Εξουσία ξέρει ότι μπορεί να υπάρξει μόνο, όταν ασκείται σε αυτούς που δουλεύουν. Τους έχει ανάγκη.
Σε κάθε εξέγερση απαντούσε και απαντά εξαγοράζοντας ή εξαπατώντας τους λίγους, φυλακίζοντας και δολοφονώντας τους πολλούς. Δεν φοβάται τα αιτήματά τους, αυτό που την τρομοκρατεί είναι το παράδειγμά τους.
Όμως δεν της ήταν αρκετό. Με την κατάκτηση των εθνών, η Εξουσία του Κεφαλαίου προσπάθησε να θέσει ολόκληρη την ανθρωπότητα κάτω από το βαρύ ζυγό της.
Ούτε αυτό της αρκούσε. Το Κεφάλαιο προσπαθεί τώρα να χρησιμοποιήσει τη φύση, να τη δαμάσει, να την εξημερώσει, να την εκμεταλλευτεί. Δηλαδή, να την καταστρέψει.
Στην καταστροφική του πορεία, το Κεφάλαιο, η Εξουσία, πάντα με πόλεμο, γκρέμισε αρχικά τα φέουδα και τα βασίλεια. Και πάνω στα ερείπια τους δημιούργησε έθνη.
Στη συνέχεια, τα κατέστρεψε και πάνω στα συντρίμμια τους οικοδόμησε τη νέα παγκόσμια τάξη: μια μεγάλη αγορά.
Ολόκληρος ο κόσμος μετατράπηκε σε μια απέραντη αποθήκη εμπορευμάτων. Τα πάντα πωλούνται και αγοράζονται: τα νερά, οι άνεμοι, η γη, τα φυτά και τα ζώα, οι κυβερνήσεις, η γνώση, η διασκέδαση, η επιθυμία, η αγάπη, το μίσος, οι άνθρωποι.
Αλλά στη μεγάλη αγορά του Κεφαλαίου δεν ανταλλάσσονται μόνο εμπορεύματα. Η «οικονομική ελευθερία» δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση πως δήθεν υπάρχει αμοιβαία συμφωνία ανάμεσα σε αυτόν που πουλά και σε αυτόν που αγοράζει. Στην πραγματικότητα, η αγορά βασίζεται στη λεηλασία και την εκμετάλλευση. Πρόκειται, λοιπόν, για ανταλλαγή ατιμωρησιών. Η δικαιοσύνη μετατρέπεται σε μια γελοία καρικατούρα, στη ζυγαριά της οποίας βαρύνει πάντα περισσότερο το χρήμα από την αλήθεια. Και η ισορροπία αυτής της τραγωδίας που ονομάζεται Καπιταλισμός εξαρτάται από την καταστολή και την απαξίωση.
Αλλά ούτε κι αυτό ήταν αρκετό. Η ηγεμονία στον υλικό κόσμο είναι αδύνατη χωρίς την ηγεμονία στις ιδέες. Η επιβολή μέσω των θρησκειών προχώρησε σε βάθος, αγγίζοντας τις τέχνες και τις επιστήμες. Ξεπρόβαλαν και ξεπροβάλουν έτσι φιλοσοφίες και πεποιθήσεις, σα να ήταν τάσεις της μόδας. Οι επιστήμες και οι τέχνες έπαψαν να αποτελούν ανθρώπινο χαρακτηριστικό και τοποθετήθηκαν σε κάποιο από τα ράφια του παγκόσμιου σουπερμάρκετ. Η γνώση, όπως και η ψυχαγωγία και η απόλαυση, μετατράπηκε σε ατομική ιδιοκτησία.
Έτσι, το Κεφάλαιο, ισχυροποιήθηκε ως μια μεγάλη αλεστική μηχανή, που πια, ως πρώτη ύλη για την παραγωγή εμπορευμάτων, δεν χρησιμοποιεί μόνο την ανθρωπότητα ολόκληρη, αλλά και τις γνώσεις, τις τέχνες,… και τη φύση.
Η καταστροφή του πλανήτη, τα εκατομμύρια των εκτοπισμένων, η εξάπλωση του εγκλήματος, η ανεργία, η δυστυχία, η αδυναμία των κυβερνήσεων, οι επερχόμενοι πόλεμοι, δεν είναι προϊόν των υπερβολών του Κεφαλαίου, ή μια στρεβλή διαχείριση ενός συστήματος που υποσχέθηκε τάξη, πρόοδο, ειρήνη και ευημερία.
Όχι, όλες οι καταστροφές συνιστούν φύση του συστήματος. Από αυτές τρέφεται, χάρη σε αυτές αναπτύσσεται.
Η καταστροφή και ο θάνατος είναι το καύσιμο της μεγάλης μηχανής του Κεφαλαίου.
Και ήταν, είναι και θα είναι άχρηστες οι προσπάθειες «εξορθολογισμού» της λειτουργίας του, «εξανθρωπισμού» του. Το παράλογο και το απάνθρωπο αποτελούν ζωτικά του στοιχεία. Δεν υπάρχει δυνατότητα επιδιόρθωσης. Ποτέ δεν υπήρξε. Και πλέον δεν μπορούμε καν να επιβραδύνουμε το δολοφονικό του βήμα.
Ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η μηχανή είναι να καταστραφεί.
Στο σύγχρονο παγκόσμιο πόλεμο, η σύγκρουση βρίσκεται ανάμεσα στο σύστημα και την ανθρωπότητα.
Γι’ αυτό ο αντικαπιταλιστικός αγώνας είναι αγώνας για την ανθρωπότητα.
Όσοι προσπαθούν ακόμα να «διορθώσουν» ή να «σώσουν» το σύστημα, στην πραγματικότητα αυτό που μας προτείνουν είναι μια μαζική, παγκόσμια αυτοκτονία, ως μεταθανάτια θυσία στην Εξουσία.
Αλλά δεν υπάρχει λύση μέσα στο σύστημα.
Και δεν αρκούν ο τρόμος, η καταδίκη, η παραίτηση, ή η ελπίδα ότι τα χειρότερα πέρασαν πια και από δω και στο εξής τα πράγματα δεν μπορούν παρά να βελτιωθούν.
Όχι. Το σίγουρο είναι ότι θα χειροτερεύσουν.
Για τους λόγους αυτούς, κι άλλους τόσους που μπορεί να προσθέσει ο καθένας και η καθεμία από τα ημερολόγια και τις γεωγραφίες του, πρέπει να αντισταθούμε, πρέπει να εξεγερθούμε, πρέπει να πούμε «όχι», πρέπει να αγωνιστούμε και να οργανωθούμε.
Πρέπει να σηκωθεί ο άνεμος από τα κάτω με αντίσταση και εξέγερση, με οργάνωση.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ζήσουμε.
Και μόνο τότε, όπως λέγαμε και πριν από 25 χρόνια, θα μπορέσουμε να δούμε ότι…
«Όταν κοπάσει η καταιγίδα, όταν η βροχή και η φωτιά αφήσουν ξανά τη γη ήσυχη, ο κόσμος δε θα είναι πλέον ο κόσμος, αλλά κάτι καλύτερο».
⋇⋇⋇
Ο πόλεμος και τα εξωτερικά και εσωτερικά τείχη
Αν παλαιότερα τα βάσανα που προκαλούσε ο πόλεμος ήταν αποκλειστική κληρονομιά των από κάτω παγκοσμίως, τώρα η καταστροφική του μανία επεκτείνεται.
Σε κάθε γωνιά του πλανήτη, το μίσος και η απαξίωση προσπαθούν να καταστρέψουν οικογένειες, κοινότητες ολόκληρες, έθνη, ηπείρους. Δεν είναι απαραίτητο κάποιος να έχει διαπράξει αδίκημα ή να θεωρείται εγκληματίας, το ότι είναι άνθρωπος είναι πλέον αρκετό για να είναι ύποπτος.
Οι μεγάλες οικονομικές δυνάμεις επιχειρούν να χρεώσουν τον σημερινό εφιάλτη, που δημιούργησε η απληστία τους, σε αυτούς που τον υφίστανται. Τα σύνορα πλέον δεν είναι μόνο γραμμές χαραγμένες στους χάρτες και τελωνειακά φυλάκια. Είναι τείχη από στρατούς και αστυνομίες, από τσιμέντο και τούβλα, από νόμους και διώξεις. Σε ολόκληρο τον κόσμο των από πάνω, το κυνήγι του ανθρώπου αυξάνεται και κορυφώνεται σε ένα παράνομο παιχνίδι αναμέτρησης.: κερδίζει όποιος απελαύνει, φυλακίζει, εκτοπίζει, δολοφονεί περισσότερο.
Όπως λέμε εδώ και πάνω από 20 χρόνια, η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση δεν οδήγησε στη γέννηση του πλανητικού χωριού, αλλά στον κατακερματισμό και τη διάλυση των λεγόμενων «Εθνών-κρατών». Τότε, όπως και τώρα, δώσαμε σε αυτή τη διαδικασία το όνομα που μπορεί να την περιγράψει καλύτερα: «παγκόσμιο πόλεμο» (σύμφωνα με μας, ο τέταρτος).
Το μόνο που παγκοσμιοποιήθηκε ήταν η αγορά και, μαζί με αυτή, ο πόλεμος.
Γι’ αυτούς που κάνουν τις μηχανές να λειτουργούν και τη γη να γεννά, τα σύνορα εξακολουθούσαν και εξακολουθούν να είναι αυτό που ήταν πάντα: φυλακές.
Η θέση μας είχε προκαλέσει τότε, πριν από δύο δεκαετίες, κοροϊδευτικά χαμόγελα στη διεθνή διανόηση που ήταν αλυσοδεμένη σε παλιά και ξεπερασμένα δόγματα. Οι ίδιοι που τώρα ψελλίζουν απέναντι σε μια φρενήρη πραγματικότητα και, είτε δοκιμάζουν παλιές συνταγές, είτε αλλάζουν υιοθετώντας τις επικρατούσες ιδέες, πίσω από την περίπλοκη θεωρητική επεξεργασία των οποίων κρύβεται η μόνη αλήθεια: δεν έχουν την παραμικρή ιδέα ούτε για αυτό που συμβαίνει, ούτε γι’ αυτό που έπεται, ούτε γι’ αυτό που προηγήθηκε του σημερινού εφιάλτη.
Παραπονούνται. Οι θεωρίες των από πάνω τους υποσχέθηκαν έναν κόσμο χωρίς σύνορα, και προέκυψε ένας πλανήτης γεμάτος σοβινιστικά χαρακώματα.
Ο κόσμος δεν μετατράπηκε σε μια γιγάντια μεγαλούπολη χωρίς σύνορα, αλλά σε μια απέραντη θάλασσα που ταράσσεται από μια καταιγίδα το μέγεθος της οποίας δεν έχει προηγούμενο. Σε αυτήν, εκατομμύρια εκτοπισμένοι (που ενοποιούνται κάτω από το όνομα «μετανάστες» από το πινέλο των ΜΜΕ) βουλιάζουν σε μικρές βάρκες, ελπίζοντας να διασωθούν από το γιγάντιο πλοίο του μεγάλου Κεφαλαίου.
Βέβαια, δεν πρόκειται να το κάνει, αφού είναι εκείνο, το μεγάλο Κεφάλαιο, ο κύριος υπεύθυνος της θύελλας που απειλεί πλέον την ύπαρξη ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Με το ανόητο προσωπείο του φασιστικού εθνικισμού, τα χρόνια του πιο οπισθοδρομικού σκοταδισμού επιστρέφουν, διεκδικώντας προνόμια και προσήλωση. Το μεγάλο Κεφάλαιο, έχοντας βαρεθεί να κυβερνά μέσα από τις σκιές, διαλύει το μύθο του «πολίτη» και της «ισότητας» μπροστά στο νόμο και την αγορά.
Η σημαία της «ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφοσύνης» με την οποία κάλυψε την μετάβασή του σε κυρίαρχο σύστημα στον κόσμο, δεν είναι πια παρά ένα βρώμικο κουρέλι, πεταμένο στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας των από πάνω.
Στο τέλος, το σύστημα ξεσκεπάζεται και δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο και τις διαθέσεις του. «Πόλεμος πάντα και παντού», είναι το έμβλημα του υπεροπτικού πλοίου που πλέει σε μια θάλασσα από αίμα και σκατά. Είναι το χρήμα και όχι η τεχνητή νοημοσύνη που πολεμά την ανθρωπότητα στην κρίσιμη μάχη της επιβίωσης.
Κανείς δεν είναι ασφαλής. Ούτε ο αφελής εθνικός καπιταλιστής, που ονειρευόταν την ευημερία που του πρόσφεραν οι ανοιχτές παγκόσμιες αγορές, ούτε η συντηρητική μεσαία τάξη που επιβίωνε μεταξύ του ονείρου να γίνει ισχυρή και της πραγματικότητας να είναι η αγέλη του κάθε τσοπάνη.
Κι ας μη μιλήσουμε για την εργατική τάξη της υπαίθρου και της πόλης, που ζει κάτω από ακόμα δυσμενέστερες συνθήκες, αν αυτό είναι δυνατό.
Και για να συμπληρώσουμε την εικόνα αποκάλυψης, εκατομμύρια εκτοπισμένοι και μετανάστες συνωστίζονται στα σύνορα που, ξαφνικά, έχουν γίνει τόσο πραγματικά όσο και τα τείχη που ορθώνονται, σε κάθε βήμα, από κυβερνήσεις και εγκληματίες. Στην παγκόσμια γεωγραφία των μέσων ενημέρωσης και των κοινωνικών δικτύων, οι εκτοπισμένοι, περιπλανώμενα φαντάσματα χωρίς όνομα και πρόσωπο, δεν είναι παρά ένα στατιστικό νούμερο που αλλάζει τοποθεσία.
Το ημερολόγιο; Μόλις μια μέρα μετά την υπόσχεση του τέλους της ιστορίας, μετά την επίσημη διακήρυξη της υπεροχής ενός συστήματος που θα παρείχε ευημερία σε όσους δούλευαν, μετά τη νίκη απέναντι «στον κομμουνιστικό αντίπαλο» που επιδίωκε να περιστείλει την ελευθερία, να επιβάλει δικτατορίες και να δημιουργήσει φτώχια, μετά την υπόσχεση αιωνιότητας που ακύρωνε όλες τις γενεαλογίες. Το ίδιο ημερολόγιο που μόλις εχθές διακήρυττε ότι η παγκόσμια ιστορία μόλις είχε ξεκινήσει. Και αποδείχθηκε πως όλα αυτά ήταν μόνο το πρελούδιο του πιο τρομακτικού εφιάλτη.
Ο καπιταλισμός ως παγκόσμιο σύστημα έχει μπλοκάρει, και οι μεγάλοι καπεταναίοι, απελπισμένοι, δεν ξέρουν πού να πάνε. Γι’ αυτό αποτραβιούνται στις αρχικές τους κρυψώνες.
Προσφέρουν το αδύνατο: την τοπική σωτηρία ενάντια στην παγκόσμια καταστροφή. Και η ανοησία πουλιέται καλά σε μια μεσαία τάξη που δεν ξεχωρίζει από τους από κάτω ως προς τα έσοδα της, αλλά προσπαθεί να αναπληρώσει την οικονομική της ένδεια με πιστοποιητικά φυλής, πίστης, χρώματος και φύλου. Η σωτηρία από τα πάνω είναι αγγλοσαξονική, λευκή, χριστιανική και αρσενική.
Και τώρα, όσοι ζούσαν από τα ψίχουλα που έπεφταν από τα τραπέζια των μεγάλων κεφαλαίων, βλέπουν απελπισμένοι πως τα τείχη ορθώνονται ακόμα και γι’ αυτούς. Και, το αποκορύφωμα, προσπαθούν να ηγηθούν της αντιπολίτευσης σε αυτήν την πολιτική του πολέμου. Έτσι βλέπουμε την διανόηση της δεξιάς να προβαίνει σε πράξεις δυσαρέσκειας και να επιχειρεί ντροπαλές και γελοίες διαμαρτυρίες. Γιατί όχι, η παγκοσμιοποίηση δεν ήταν ο θρίαμβος της ελευθερίας. Ήταν και είναι το σημερινό στάδιο της τυραννίας και της σκλαβιάς.
Τα Έθνη πλέον δεν υπάρχουν, παρόλο που ακόμα δεν το έχουν αντιληφθεί οι κυβερνήσεις τους. Οι σημαίες και τα εθνικά τους σύμβολα δείχνουν φθαρμένα και ξεθωριασμένα. Οι εθνικές κυβερνήσεις, κατεστραμμένες από την παγκοσμιοποίηση των από πάνω, νοσώντας από το παράσιτο του Κεφαλαίου και με την διαφθορά να αποτελεί το μοναδικό σημείο ταυτότητάς τους, κάνουν κάποιες αδέξιες και βιαστικές προσπάθειες να προστατευθούν και να επιχειρήσουν την αδύνατη ανασυγκρότηση αυτού που ήταν κάποτε.
Στα στεγανά των τειχών και των τελωνείων του, το σύστημα ναρκώνει την κοινωνική μετριότητα με το όπιο ενός αντιδραστικού και νοσταλγικού εθνικισμού, με την ξενοφοβία, το ρατσισμό, το σεξισμό και την ομοφοβία ως σχέδιο διάσωσης.
Τα σύνορα πολλαπλασιάζονται στο εσωτερικό της κάθε επικράτειας. Δεν είναι μόνο αυτά που εμφανίζουν οι χάρτες, αλλά κυρίως, αυτά που δημιουργούν η διαφθορά και το έγκλημα που γίνεται κυβέρνηση.
Η μεταμοντέρνα ευημερία δεν ήταν παρά ένα μπαλόνι παραφουσκωμένο από το χρηματοπιστωτικό κεφαλαίο. Και ήρθε η πραγματικότητα να το σκάσει: εκατομμύρια εκτοπισμένοι από τον μεγάλο πόλεμο γεμίζουν τις στεριές και τις θάλασσες, στοιβάζονται στα τελωνεία και δημιουργούν ρωγμές στα τείχη που υπάρχουν και θα υπάρξουν. Οι φονταμενταλισμοί, ενθαρρυμένοι από το μεγάλο Κεφάλαιο, βρίσκουν τώρα γόνιμο έδαφος στις προτάσεις τους για ενοποίηση: «από τον τρόμο θα γεννηθεί μόνο μια σκέψη, η δική μας». Το κτήνος της τρομοκρατίας, αφού τροφοδοτήθηκε με δολάρια, απειλεί τώρα το σπίτι του δημιουργού του.
Τόσο στην Αμερικανική Ένωση, όσο και στη Δυτική Ευρώπη ή στη νεοτσαρική Ρωσία, το κτήνος περιχαρακώνεται, προσπαθώντας να προστατέψει τον εαυτό του. Εκθειάζει τότε (και όχι μόνο τότε) την πιο κοινότοπη βλακεία και άγνοια, και μέσω των κυβερνώντων του, συνθέτει την πρότασή του: «επιστροφή στο παρελθόν».
Όμως όχι, η Αμερική δεν θα ξαναγίνει μεγάλη. Ποτέ πια. Ούτε ολόκληρο το σύστημα στο σύνολό του. Δεν έχει σημασία τι θα κάνουν οι από πάνω. Το σύστημα έφτασε πλέον σε ένα σημείο χωρίς γυρισμό.
⋇⋇⋇
Όλες οι ρωγμές ενάντια στο Κεφάλαιο και τα τείχη του
Η διεθνής επίθεση του Κεφαλαίου ενάντια στις φυλετικές και εθνοτικές διαφορετικότητες, προωθώντας τη δημιουργία πολιτιστικών, νομικών, τσιμεντένιων και ατσάλινων τειχών, επιδιώκει να περιορίσει ακόμα περισσότερο τον πλανήτη. Προσπαθούν έτσι να φτιάξουν έναν κόσμο στον οποίο θα χωρούν μόνο όσοι είναι ίσοι από τα πάνω.
Θα ακουστεί γελοίο, αλλά αυτό συμβαίνει: το σύστημα για να αντιμετωπίσει τη θύελλα δεν προσπαθεί να χτίσει στέγες για να προστατευθεί, αλλά τείχη για να κρυφτεί.
Αυτή η νέα φάση του πολέμου του Κεφαλαίου ενάντια στην Ανθρωπότητα πρέπει να αντιμετωπιστεί, με οργανωμένη αντίσταση και εξέγερση, αλλά και με αλληλεγγύη και στήριξη όσων βλέπουν να πλήττονται οι ζωές, οι ελευθερίες και τα αγαθά τους.
Γι’ αυτό:
Θεωρώντας ότι το σύστημα είναι ανίκανο να σταματήσει την καταστροφή.
Θεωρώντας ότι, από τα κάτω και αριστερά, δεν πρέπει να υπάρχει χώρος για τον κομφορμισμό και την παραίτηση.
Θεωρώντας ότι ήρθε η στιγμή να οργανωθούμε για να αγωνιστούμε, ότι ήρθε η ώρα να πούμε «ΟΧΙ» στον εφιάλτη που μας επιβάλλεται από τα από πάνω.
Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΚΤΗ ΤΟΥ EZLN ΚΑΙ ΟΙ ΖΑΠΑΤΙΣΤΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΚΑΛΟΥΜΕ:
1.- Σε μια παγκόσμια εκστρατεία με θέμα:
Απέναντι στα τείχη του Κεφαλαίου:
η αντίσταση, η εξέγερση, η αλληλεγγύη και η στήριξη από τα κάτω και αριστερά.
Με στόχο να καλέσουμε σε οργάνωση και παγκόσμια αντίσταση ενάντια στη βία των μεγάλων οικονομικών δυνάμεων και των αντίστοιχων επιστατών τους στον πλανήτη, που τρομοκρατούν ήδη εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο:
Κάνουμε ένα κάλεσμα οργάνωσης με αυτονομία, αντίστασης και εξέγερσης ενάντια στους διωγμούς, τις φυλακίσεις και τις απελάσεις. Αν κάποιος πρέπει να φύγει, είναι αυτοί, οι από πάνω. Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα σε ελεύθερη και αξιοπρεπή ζωή στο μέρος που επιλέγει και να αγωνίζεται για την παραμονή του εκεί. Η αντίσταση στις συλλήψεις, τους εκτοπισμούς και τις απελάσεις είναι καθήκον μας, όπως και η στήριξη όσων εξεγείρονται ενάντια στις αυθαιρεσίες ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΣΥΝΟΡΩΝ.
Πρέπει να δείξουμε σε όλο αυτόν τον κόσμο ότι δεν είναι μόνος, ότι, μπορούμε να δούμε, ακόμα και από μακριά, τον πόνο και την οργή του, ότι όχι μόνο χαιρετίζουμε την αντίστασή του αλλά και την στηρίζουμε ακόμα και με τις μικρές δυνατότητες μας.
Πρέπει να οργανωθούμε. Πρέπει να αντισταθούμε. Πρέπει να πούμε «ΟΧΙ» στους διωγμούς, στις απελάσεις, στις φυλακές, στα τείχη, στα σύνορα. Πρέπει να πούμε «ΟΧΙ» στις κακές εθνικές κυβερνήσεις που ήταν και είναι συνένοχες σε αυτή την πολιτική τρόμου, καταστροφής και θανάτου. Οι λύσεις δεν πρόκειται να έρθουν από τα πάνω, γιατί εκεί γεννήθηκαν τα προβλήματα.
Γι’ αυτό καλούμε την Έκτη στο σύνολό της να οργανωθεί, ανάλογα με το χρόνο, τον τρόπο και τη γεωγραφία της, για να στηρίξει έμπρακτα δράσεις για όσους και όσες αντιστέκονται και εξεγείρονται ενάντια στις απελάσεις. Είτε βοηθώντας τους να επιστρέψουν στις εστίες τους, είτε δημιουργώντας «καταφύγια» είτε ενισχύοντας τα ήδη υπάρχοντα, είτε με παροχή νομικών συμβουλών και νομικής στήριξης, είτε οικονομικά, είτε με τις τέχνες και τις επιστήμες, είτε με φεστιβάλ και κινητοποιήσεις, είτε με εμπορικά και μιντιακά μποϊκοτάζ, είτε μέσω του διαδικτύου, με οποιοδήποτε τρόπο και οπουδήποτε. Παντού όπου κινούμαστε, έχουμε χρέος να στηρίζουμε και να δείχνουμε την αλληλεγγύη μας.
Έφτασε η στιγμή να δημιουργήσουμε επιτροπές αλληλεγγύης στην ποινικοποιημένη και διωκόμενη ανθρωπότητα. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, το σπίτι τους είναι και δικό μας σπίτι.
Η δύναμή που έχουμε ως ζαπατίστας, είναι μικρή και παρόλο που το ημερολόγιο μας είναι μεγάλο και εκτείνεται στο βάθος του χρόνου, η γεωγραφία μας είναι περιορισμένη.
Για το λόγο αυτό και για να στηρίξουμε όσους και όσες αντιστέκονται στις συλλήψεις και τις απελάσεις, η Επιτροπή Έκτη του EZLN, εδώ και αρκετές εβδομάδες, έχει ξεκινήσει επαφές με άτομα, ομάδες, συλλογικότητες και οργανώσεις στον κόσμο, που συμμετέχουν στην Έκτη, για να βρεθεί ο τρόπος να σταλεί κάποια μικρή βοήθεια που να χρησιμεύσει ως βάση για να ξεκινήσουν ή να συνεχιστούν κάθε μορφής δραστηριότητες και δράσεις υπέρ των διωκόμενων.
Για αρχή, θα σας στείλουμε καλλιτεχνικά έργα που δημιούργησαν οι ιθαγενείς ζαπατίστας για το περσινό φεστιβάλ για την Τέχνη, CompArte, καθώς και οργανικό καφέ που παράγουν οι ιθαγενικές ζαπατιστικές κοινότητες στα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού. Ώστε, με την πώλησή τους, να πραγματοποιηθούν καλλιτεχνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες που θα συγκεκριμενοποιούν τη στήριξη και την αλληλεγγύη στους μετανάστες και τους εκτοπισμένους, που βλέπουν τη ζωή, την ελευθερία και τα αγαθά τους να απειλούνται από τις ξενοφοβικές καμπάνιες που προωθούν οι κυβερνήσεις και η άκρα δεξιά παγκοσμίως.
Αυτά προς το παρόν. Σκεφτόμαστε ήδη νέους τρόπους στήριξης και αλληλεγγύης. Οι γυναίκες, οι άντρες, τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι ζαπατίστας δε θα τους αφήσουμε μόνους και μόνες.
2.- Καλούμε επίσης όλη την Έκτη και όποιον ενδιαφέρεται, στο σεμινάριο κριτικής σκέψης με θέμα « ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΟΙ ΡΩΓΜΕΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» που θα λάβει χώρα από τις 12 έως τις 15 Απριλίου 2017, στις εγκαταστάσεις του CIDECI-Πανεπιστημίου της Γης, στο San Cristóbal de Las Casas, της πολιτείας Chiapas του Μεξικού. Σε αυτό θα συμμετάσχουν:
| Don Pablo González Casanova | Carlos Aguirre Rojas |
| María de Jesús Patricio Martínez (Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο) | Arturo Anguiano |
| Paulina Fernández C. | Sergio Rodríguez Lascano |
| Alicia Castellanos | Christian Chávez (Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο) |
| Magdalena Gómez | Carlos González (Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο) |
| Gilberto López y Rivas | Επιτροπή Έκτη του EZLN |
| Luis Hernández Navarro |
Προσεχώς θα δώσουμε περισσότερες λεπτομέρειες.
3.- Καλούμε όλους τους καλλιτέχνες και όλες τις καλλιτέχνιδες στο δεύτερο φεστιβάλ Τέχνης «CompArte για την Ανθρωπότητα» με θέμα: «Όλες οι τέχνες ενάντια στο Κεφάλαιο και τα τείχη του» το οποίο θα διεξαχθεί σε όλο τον κόσμο και διαδικτυακά. Το «πραγματικό» μέρος του θα λάβει χώρα από τις 23 έως τις 29 Ιουλίου 2017 στο καρακόλ του Oventik και στο CIDECI-Πανεπιστήμιο της Γης, και ψηφιακά από τη 1 έως τις 12 Αυγούστου 2017 στο διαδίκτυο. Προσεχώς θα δώσουμε περισσότερες λεπτομέρειες.
4.- Επίσης σας ζητάμε να παρακολουθείτε όσα σχετίζονται με τις δράσεις που θα συγκαλέσει το Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο, ως κομμάτι της δικής του διαδικασίας συγκρότησης του Ιθαγενικού Συμβουλίου Διακυβέρνησης.
5.- Καλούμε τους επιστήμονες του κόσμου στο δεύτερο φεστιβάλ για τις Επιστήμες «ConCiencias για την Ανθρωπότητα» με θέμα: «Οι επιστήμες απέναντι στο τείχος», το οποίο θα λάβει χώρα από τις 26 έως τις 30 Δεκεμβρίου 2017 στο CIDECI-Πανεπιστήμιο της Γης, στο San Cristóbal de Las Casas της Chiapas του Μεξικού καθώς και στο διαδίκτυο. Προσεχώς θα δώσουμε περισσότερες λεπτομέρειες.
Και δεν είναι μόνο αυτά.
Πρέπει να αντισταθούμε, πρέπει να εξεγερθούμε, πρέπει να αγωνιστούμε, πρέπει να οργανωθούμε.
Από τα βουνά του Νοτιοανατολικού Μεξικού
Εξεγερμένος Υποδιοικητής Moisés. Εξεγερμένος Υποδιοικητής Galeano.
Μεξικό, 14 Φεβρουαρίου (επίσης μέρα των νεκρών μας) 2017.
paliacate zapatista 